tungkol sa edukasyon
Nabasa ko ang tungkol kay Jenny. Ang istorya ng isang kabataang Aeta mula sa Tarlac na talagang nagsisikap para lang makapasok. Pinanood ko rin ang video ng interview ng Inquirer sa kaniya.
Grabe. Dalawang oras na naglalakad sa delikadong mga daan ang batang ito para lang makapasok. Isip-isipin na lang kung ano ang kalagayan nito sa tag-ulan: maputik, madulas. Sa tag-araw naman: marumi, maalikabok. Kung minsan, wala pang pagkain ang bata. Pero hindi niya ito alintana; ayon sa kaniyang guro, lagi siyang pumapasok sa paaralan at aktibo sa mga gawain doon.
Kaya naman matapos ang anim na taon, nagtapos siya sa elementarya noong Marso. At ngayon, ipinagpapatuloy niya ito sa high school. At gusto niyang maging guro upang makatulong din sa iba na tulad niya.
*****
Ang istorya ni Jenny ay narinig ko na rin mula sa aking mga magulang at sa iba pang mga nakatatanda. Ang aking ama, partikular na, ay ipinanganak dalawang taon matapos ang digmaan, kaya lumaki siya at nag-aral noong mga panahong nag-uumpisa pa lang bumangon ang Pilipinas mula sa mga hapdi na dulot nito. Ang aking ina naman ay nagmula sa isang malayong baryo sa Bohol kung kaya ang pagpasok ay nangangahulugan ng paglalakad nang malayo sa mga bukirin at kabundukan.
Alam kong hindi lang si Jenny ang may ganito ring kalagayan ngayon. Tiyak akong maraming iba pang tulad niya sa mga rural na komunidad na waring napabayaan ng gobyerno at ng panahon.
Pero kahit pa gayon, nakakaantig pa rin na marinig ang gayong mga kuwento. Ikinikintal nito ang kahalagahan ng edukasyon sa buhay ng mga tao. Malinaw nitong ipinapakita ang isang malaking kabalintunaan: na kung sino pa ang higit na nangangailangan, ay siya pang higit na nahihirapan para makakuha nito.
*****
Balik sa Maynila at iba pang mauunlad na lunsod.
Ang mga pagsulong sa teknolohiya ay lubos na nagpadali sa pagtatamo ng edukasyon para sa marami. Kamakailan lang, inianunsiyo ng mga sikat na paaralan sa Estados Unidos ang kanilang libreng mga online courses. Sa NIP sa UP Diliman, kung saan ako nagtatrabaho, lahat na halos ng mga estudyante ay may laptop at smartphones, at ang noo'y mabibigat na libro ay naka-save na lang sa digital na format at ang dating mahirap na assignment ay isang hanap na lang sa Internet.
Mahirap pa rin ang mag-aral, pero lubha itong napadali. Maraming estudyante sa ngayon ang nag-iisip na "Kaya ko na ito" at "May oras pa naman" dahil sa bagong mga pantulong na dala ng teknolohiya. Idagdag pa ang social media, bawas na ang oras ng mga estudyante ngayon sa pagtutok sa kanilang mga asignatura.
Isa na namang kabalintunaan: Kung sino pa ang mas madaling magkakaroon ng access sa edukasyon, siya pa ang waring nawawalan ng pagsisikap at interes para rito.
*****
Mas nakakaantig pa tuloy lalo ang istorya ni Jenny.
Habang taglay natin ang panahon, kung minsan pa nga ay ipinagpapaliban ang mas mahalagang bagay para sa paglilibang at pagliliwaliw, si Jenny ay kailangang mag-shortcut sa delikadong mga dalisdis para lang hindi mahuli sa eskuwela. Ganun din ang ruta niya pauwi.
Habang ang marami sa atin ay nag-aalala na mapag-iwanan ng pabilis nang pabilis na pagsulong ng teknolohiya, si Jenny ay nagnanais lang na makakuha ng pinakabatayang karapatan na makapag-aral at matuto.
Kung itutuloy pa natin: Sa hinaharap, habang marami sa atin ang magpaplano na gamitin ang edukasyon para sa pansariling pag-angat sa buhay (ang iba pa nga ay gagawa nito nang may halong panlalamang sa iba), si Jenny ay babalik sa kaniyang pinanggalingan, tutulong sa marami pang iba na tulad niya. ●
Grabe. Dalawang oras na naglalakad sa delikadong mga daan ang batang ito para lang makapasok. Isip-isipin na lang kung ano ang kalagayan nito sa tag-ulan: maputik, madulas. Sa tag-araw naman: marumi, maalikabok. Kung minsan, wala pang pagkain ang bata. Pero hindi niya ito alintana; ayon sa kaniyang guro, lagi siyang pumapasok sa paaralan at aktibo sa mga gawain doon.
Kaya naman matapos ang anim na taon, nagtapos siya sa elementarya noong Marso. At ngayon, ipinagpapatuloy niya ito sa high school. At gusto niyang maging guro upang makatulong din sa iba na tulad niya.
*****
Ang istorya ni Jenny ay narinig ko na rin mula sa aking mga magulang at sa iba pang mga nakatatanda. Ang aking ama, partikular na, ay ipinanganak dalawang taon matapos ang digmaan, kaya lumaki siya at nag-aral noong mga panahong nag-uumpisa pa lang bumangon ang Pilipinas mula sa mga hapdi na dulot nito. Ang aking ina naman ay nagmula sa isang malayong baryo sa Bohol kung kaya ang pagpasok ay nangangahulugan ng paglalakad nang malayo sa mga bukirin at kabundukan.
Alam kong hindi lang si Jenny ang may ganito ring kalagayan ngayon. Tiyak akong maraming iba pang tulad niya sa mga rural na komunidad na waring napabayaan ng gobyerno at ng panahon.
Pero kahit pa gayon, nakakaantig pa rin na marinig ang gayong mga kuwento. Ikinikintal nito ang kahalagahan ng edukasyon sa buhay ng mga tao. Malinaw nitong ipinapakita ang isang malaking kabalintunaan: na kung sino pa ang higit na nangangailangan, ay siya pang higit na nahihirapan para makakuha nito.
*****
Balik sa Maynila at iba pang mauunlad na lunsod.
Ang mga pagsulong sa teknolohiya ay lubos na nagpadali sa pagtatamo ng edukasyon para sa marami. Kamakailan lang, inianunsiyo ng mga sikat na paaralan sa Estados Unidos ang kanilang libreng mga online courses. Sa NIP sa UP Diliman, kung saan ako nagtatrabaho, lahat na halos ng mga estudyante ay may laptop at smartphones, at ang noo'y mabibigat na libro ay naka-save na lang sa digital na format at ang dating mahirap na assignment ay isang hanap na lang sa Internet.
Mahirap pa rin ang mag-aral, pero lubha itong napadali. Maraming estudyante sa ngayon ang nag-iisip na "Kaya ko na ito" at "May oras pa naman" dahil sa bagong mga pantulong na dala ng teknolohiya. Idagdag pa ang social media, bawas na ang oras ng mga estudyante ngayon sa pagtutok sa kanilang mga asignatura.
Isa na namang kabalintunaan: Kung sino pa ang mas madaling magkakaroon ng access sa edukasyon, siya pa ang waring nawawalan ng pagsisikap at interes para rito.
*****
Mas nakakaantig pa tuloy lalo ang istorya ni Jenny.
Habang taglay natin ang panahon, kung minsan pa nga ay ipinagpapaliban ang mas mahalagang bagay para sa paglilibang at pagliliwaliw, si Jenny ay kailangang mag-shortcut sa delikadong mga dalisdis para lang hindi mahuli sa eskuwela. Ganun din ang ruta niya pauwi.
Habang ang marami sa atin ay nag-aalala na mapag-iwanan ng pabilis nang pabilis na pagsulong ng teknolohiya, si Jenny ay nagnanais lang na makakuha ng pinakabatayang karapatan na makapag-aral at matuto.
Kung itutuloy pa natin: Sa hinaharap, habang marami sa atin ang magpaplano na gamitin ang edukasyon para sa pansariling pag-angat sa buhay (ang iba pa nga ay gagawa nito nang may halong panlalamang sa iba), si Jenny ay babalik sa kaniyang pinanggalingan, tutulong sa marami pang iba na tulad niya. ●
Mga Komento
Mag-post ng isang Komento