Lumaktaw sa pangunahing content

tungkol sa mga dahilan kung bakit mamimiss mo ako

Mamimiss mo rin ako, kapag napapadaan ka sa harap ng walang-lamang kuwarto. Kapag napapasilip ka rito, maaalala mo rin noong hindi pa ito nakakandado, nang hindi iilang umaga at tanghali at hapon ang inubos mo sa loob para mangulit, maki-aircon, at maki-meryenda, o basta makipag-usap tungkol sa kung anu-ano.


Mamimiss mo rin ako kapag walang pumayag na sumama sa iyo sa mga lakad mo. Kapag tinanong ka nila kung bakit ka pa nagpapasama o kung bakit sila, lalo mo siguro akong maaalala, dahil linya ko rin yan habang bantulot akong sumusunod, napipilit mo pa ring sumama kahit ayaw ko.

Mamimiss mo rin siguro ang mga sine, ang mga Avatar at Avengers nung hindi mo ako makausap dahil nakakunot ang noo ko sa pagsubaybay. O ang mga love songs ko sa videoke. O ang mga dinner sa Bon Chon o Flaming Wings. O kahit ang magdamagang tambay sa Treats at Ministop.

Mamimiss mo ako kapag parang wala kang kakampi. Mamimiss mo ako kapag unan mo na lang ang naiiyakan mo. Mamimiss mo ako kapag sa panalangin ka na lang nakapagsusumbong. Mamimiss mo ako kapag ang sekretong pagkatao mo ay, well, sekreto na talaga, dahil ikaw na lang talaga ang nakakaalam.

Hindi na ako kasama.

Pero dahil nakasanayan mo nang pumusta lagi sa kabaligtaran ng sinasabi ko, sigurado akong "Asa!" o "Wanna bet?" lang ang itutugon mo rito. Ako lang ba ang may magandang room? Ako lang ba ang kaladkarin? Ako lang ba ang talagang nakikinig?

Sino bang niloloko ko, di ba? ●

Mga Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

tungkol sa tagsibol

Nasa rehiyong tropikal ang Pilipinas; sabihin pa, wala ito ng apat na temperate seasons na nararanasan ng mga rehiyong mas malapit sa mga polo. Nagtataka tuloy ako kung bakit kumpleto ang mga salitang Filipino para sa apat na panahong ito: taglamig, tagsibol, tag-araw, at taglagas. Produkto kaya ito ng maagang interaksiyon natin sa mga Europeo? Marahil; pero ang mas nakapagtataka pa rito, aktuwal na lumikha tayo ng mga katumbas na salita, at hindi na lang humiram mula sa Kastila o Ingles (hindi ba't tunog Pinoy na rin naman ang "primavera" ("spring") at "verano" ("summer"), at madali rin namang hiramin ang "winter" o "fall"?). Para lalo pang ilarawan ang punto: may espisipikong salita tayo para sa apat na ito, pero para sa salitang Ingles na "season" mismo, wala tayong espisipikong salitang maitumbas; ang pinakamalapit nang salin ay ang panglahatang "panahon" na ginagamit din natin para sa maraming ...

tungkol sa mga kalayaan at limitasyon sa pamamahayag

Madalas na itinutumbas ang demokrasya sa kalayaan. Iniisip tuloy ng iba na dahil nasa demokrasya tayo, pwede na nating gawin ang lahat ng gusto nating gawin. Pero hindi ganun. Meron pa ring mga limitasyon. Naaalala ko pa ang pagpapaliwanag dito ng guro ko noon sa UP. Ang mga pamahalaan daw ay mga magulang, at tayo ang mga anak na naglalaro sa bakuran. Ang mga gobyernong mahigpit ay gaya ng mga magulang na hindi pumapayag na maglaro ang kanilang mga anak, anupat pinagbabawalan pa man din silang lumabas ng bahay. Ang demokrasya naman ang katumbas ng mga magulang na hinahayaang maglaro ang kanilang mga anak sa malawak na malawak nilang bakuran.  Pero meron pa ring bakod. Meron pa ring mga limitasyon. Bawal pa ring maglaro sa tabi ng kalsada dahil baka masagasaan. Bawal pa ring maglaro ng apoy o ng matatalim na bagay dahil baka masaktan at makasakit. Ang kalayaan ay may kaakibat na tiwala na magiging responsable pa rin ang pagkilos ng mga binibigyan ng kalayaang iyon.

tungkol sa romantikong pag-ibig

Ang romantikong pag-ibig ang isa sa pinakamahirap unawaing damdamin ng tao.