Lumaktaw sa pangunahing content

tungkol sa graduation

nakakasilaw ang entablado. pilit na sumisilip ang papalubog nang araw. para bang ayaw palampasin ang mahalagang pangyayaring ito.

tulad ko. napakarami kong plano. para sana sa iyo. pero hindi ko maisakatuparan.

tinatanaw kita mula sa malayo. tanaw pa kita, pero malayo ka na. halos hindi ko na mawatasan ang iyong anyo. hindi na malinaw ang iyong dibuho sa gitna ng karamihang ito. hindi ka na lumulutang sa gitna ng karagatang ito ng puting blusa at sablay.

waring nalingat lang ako. ang huli ko kasing pagkakaalala ay abot tanaw pa kita. abot kamay pa nga yata. sa bilis ng oras, ang mga sandaling iyon ng pagsasama natin ay isang malayong nagdaan na pala. hindi ako nakapaghanda.

lalo ka nang naglaho sa dilim ng gabi. ang mga ilaw ng bulwagang quezon ay hindi naging sapat upang ipaaninag ka.

dumagdag pa ang malamig na ihip ng hangin sa drama ng pag-iisa.

at hayun, minamasdan kita, palayo nang palayo, paliit ng paliit sa paningin.

hanggang sa tuluyan ka na kitang di makita. tuluyan na kitang hindi madama.

kahit katabi lang kita.

ibinulong ko na lang sa hangin ang isang malungkot na paalam. kung kailan ito maihahatid sa iyo ay panahon lang ang nakakaalam.

Mga Tatak

Mga etiketa:

Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

tungkol sa paglubog ng araw at sa pagpapahalaga sa iba

Ang bawat paglubog ng araw ay naiiba sa iba pa. Siguro, hindi pa naman nagkakaroon ng dalawang sunset na parehong-pareho. Pero ang bawat paglubog ng araw, makatitiyak tayo, ay ubod ng ganda. Gaya ng isang blangkong telang asul na sinabuyan ng iba’t-ibang mga kombinasyon ng pula, dalandan, at dilaw, ang huling mga bakas ng liwanag ng araw ay isang bagay na pwede nating kamanghaan at pagnilay-nilayan, isang obra na nakapaskil sa isang malawak na gallery ng himpapawid.  Pero ang paglubog ng araw ay laging dumarating. Bawat gabi, hindi ito pumapalya. Nag-iiba-iba ang oras kung kailan ito nangyayari, pero sigurado kang darating at darating ito. Dahil sa pagiging maaasahan ng paglubog ng araw, kung minsan ay hindi na ito masyadong nagiging mahalaga sa atin; hindi na natin napapansin ang dulot nitong ganda.  Gaya rin ng isang masarap na ulam na hindi naman nagbabago ang timpla pero nakakasawa rin kapag palaging inihahain. O ng isang awiting napakaganda sana, pero pinat...
Mag-post ng isang Komento
Ituloy ang pagbabasa »

tungkol sa romantikong pag-ibig

Ang romantikong pag-ibig ang isa sa pinakamahirap unawaing damdamin ng tao.
Mag-post ng isang Komento
Ituloy ang pagbabasa »

tungkol sa tagsibol

Nasa rehiyong tropikal ang Pilipinas; sabihin pa, wala ito ng apat na temperate seasons na nararanasan ng mga rehiyong mas malapit sa mga polo. Nagtataka tuloy ako kung bakit kumpleto ang mga salitang Filipino para sa apat na panahong ito: taglamig, tagsibol, tag-araw, at taglagas. Produkto kaya ito ng maagang interaksiyon natin sa mga Europeo? Marahil; pero ang mas nakapagtataka pa rito, aktuwal na lumikha tayo ng mga katumbas na salita, at hindi na lang humiram mula sa Kastila o Ingles (hindi ba't tunog Pinoy na rin naman ang "primavera" ("spring") at "verano" ("summer"), at madali rin namang hiramin ang "winter" o "fall"?). Para lalo pang ilarawan ang punto: may espisipikong salita tayo para sa apat na ito, pero para sa salitang Ingles na "season" mismo, wala tayong espisipikong salitang maitumbas; ang pinakamalapit nang salin ay ang panglahatang "panahon" na ginagamit din natin para sa maraming ...
Mag-post ng isang Komento
Ituloy ang pagbabasa »