tungkol sa bentilador
Mas malamig pa rin dito sa Dresden kesa sa Pilipinas. Ngayon na siguro ang pinakamainit na yugto ng tag-init, pero sa pinakamainit ay nasa mga 25 degrees pa rin ito, at sa gabi, nasa mga 15 pa rin, parang naka-aircon pa rin.
Ang problema nga lang, alas-diyes na lumulubog ang araw, kaya ang alas-otso ng gabi ay parang alas-kuwatro pa lang ng hapon sa Pilipinas. Nakaharap pa naman din sa kanluran ang bahay ko kaya nasasagap ko ang lahat ng init bago dumilim.
Kaya sa gabi, pagsampa sa kama, binubuksan ko ang naka-steady na bentilador bago matulog.
*****
Walang airconditioner sa bahay namin noong lumalaki ako. Mahal ang bumili ng aircon, at mas mahal ang magmantini. Ang bahay naming kahoy ay hindi rin angkop para lagyan nito, dahil tiyak na tatagas ang malamig na hangin mula sa maliliit na uka sa pader.
Pero sa bawat kuwarto sa bahay namin ay may bentilador. Sa pagdaan ng panahon, padami nang padami ang mga electric fan namin dahil hindi kami nagtatapon ng mga nasisirang gamit. Si Papa mismo ang nag-aayos ng mga nasira, para bang mas excited pa siya kapag may nasirang granahe o nasunog na motor. Kung minsan ay dumarayo pa siya sa Maynila para bumili ng mga lumang piyesa; mas matanda pa kasi sa aming magkakapatid ang mga bentilador namin.
Kapag pinapatulog kami sa tanghali, doon sa bibihirang mga pagkakataon na talagang nakakatulog ako, naaalala kong ang hugong ng bentilador ang siyang naghahatid sa diwa ko tungo sa kawalang malay. Kung minsan, napapanaginipan kong nakasakay ako sa isang eroplano o helicopter, maliwanag na dahil sa naririnig kong tunog ng electric fan sa background. Kung minsan naman, hinahayaan kong tuyuin ng bentilador ang namuong mga pawis mula sa ulo o tiyan ko; ang lamig na dulot nito ang nakakarepresko sa akin habang dahan-dahan akong napagwawagian ng antok.
*****
Ang totoo, hindi naman nga talaga sobrang init. Sa gabi nga ay giniginaw pa rin ang paa ko at kinakailangan kong magtalukbong ng kumot.
Pero naka-on pa rin ang electric fan. Kakatuwa, sa gabi-gabi ay muli na akong nananaginip, at karamihan sa mga ito ay makatotohanan at batay sa aking nakaraan.
Komportable naman ang pagtulog ko kung wala ang electric fan, makakapagpahinga naman ako. Pero hinahanap-hanap siguro ng utak ko ang mga panahong tulad noon, nang ang bawat pagtulog ay kasabay ng paghugong ng bentilador. Doon, makakapaglakbay ang diwa ko. ●
Ang problema nga lang, alas-diyes na lumulubog ang araw, kaya ang alas-otso ng gabi ay parang alas-kuwatro pa lang ng hapon sa Pilipinas. Nakaharap pa naman din sa kanluran ang bahay ko kaya nasasagap ko ang lahat ng init bago dumilim.
Kaya sa gabi, pagsampa sa kama, binubuksan ko ang naka-steady na bentilador bago matulog.
*****
Walang airconditioner sa bahay namin noong lumalaki ako. Mahal ang bumili ng aircon, at mas mahal ang magmantini. Ang bahay naming kahoy ay hindi rin angkop para lagyan nito, dahil tiyak na tatagas ang malamig na hangin mula sa maliliit na uka sa pader.
Pero sa bawat kuwarto sa bahay namin ay may bentilador. Sa pagdaan ng panahon, padami nang padami ang mga electric fan namin dahil hindi kami nagtatapon ng mga nasisirang gamit. Si Papa mismo ang nag-aayos ng mga nasira, para bang mas excited pa siya kapag may nasirang granahe o nasunog na motor. Kung minsan ay dumarayo pa siya sa Maynila para bumili ng mga lumang piyesa; mas matanda pa kasi sa aming magkakapatid ang mga bentilador namin.
Kapag pinapatulog kami sa tanghali, doon sa bibihirang mga pagkakataon na talagang nakakatulog ako, naaalala kong ang hugong ng bentilador ang siyang naghahatid sa diwa ko tungo sa kawalang malay. Kung minsan, napapanaginipan kong nakasakay ako sa isang eroplano o helicopter, maliwanag na dahil sa naririnig kong tunog ng electric fan sa background. Kung minsan naman, hinahayaan kong tuyuin ng bentilador ang namuong mga pawis mula sa ulo o tiyan ko; ang lamig na dulot nito ang nakakarepresko sa akin habang dahan-dahan akong napagwawagian ng antok.
*****
Ang totoo, hindi naman nga talaga sobrang init. Sa gabi nga ay giniginaw pa rin ang paa ko at kinakailangan kong magtalukbong ng kumot.
Pero naka-on pa rin ang electric fan. Kakatuwa, sa gabi-gabi ay muli na akong nananaginip, at karamihan sa mga ito ay makatotohanan at batay sa aking nakaraan.
Komportable naman ang pagtulog ko kung wala ang electric fan, makakapagpahinga naman ako. Pero hinahanap-hanap siguro ng utak ko ang mga panahong tulad noon, nang ang bawat pagtulog ay kasabay ng paghugong ng bentilador. Doon, makakapaglakbay ang diwa ko. ●
Mga Komento
Mag-post ng isang Komento