tungkol sa Julio at Julia at kay panget

natanaw ko siya mula sa malayo. sinalubong siya ng pasigaw kong: "Panget!"

malayo siya mula sa pagiging panget. sa katunayan, isa siya sa pinakamaganda sa batch o baka sa buong department. lalo pa ngayon na bihis na bihis siya para sa formal report ng mga bata. ang pink stripes ng damit niya ay sumasabay sa alon ng kanyang hugis, na itinatago ng bitbit niyang aklat.

nang lapitan ko siya ay sumunod ang isang serye ng asaran na animo'y walang katapusan. tatawa lang kami ng tatawa hanggang sa mamalayang tumatakbo na nang mabilis ang oras at na kailangan nang maghiwalay.

pero sa likod ng mga tawa ay ang mapait na mga katotohanan at mga karanasan. mga masasakit na alaala ng kahapon na pinipilit itago. sa kaso ko, matagal na ang mga iyon, isa nang malayong nagdaan na di na tinatanaw; pero ang sa kanya, kelan pa lang. tiyak na sumusugat pa rin iyon tuwing mapapasagi sa alaala.

nang mapag-usapan namin minsan ang pagkakatulad ng mga hibla ng aming nakaraan, hindi namin mapigilan ang manggilalas.

nasabi pa nga niya na baka raw kambal kami. isang pagiging kambal na hindi dulot ng dugo at laman kundi ng pagkakataon at tadhana. para bang Julio at Julia sa isang cartoon noon sa channel 2. naawa tuloy ako sa kanya. baka dahil sa pagiging "kambal" namin kaya niya dinaranas ang mga ito. nauna lang yung sa akin at na-delay lang nang kaunti ang sa kanya. pero kung sakali man, sana ma-delay lang din ang tunay na ligaya na karapat-dapat sa kanya. tulad ng tinatamasa ko ngayon.

hindi ko na inihatid si panget. mahuhuli na kasi ako. tiyak namang magkukrus pa ring muli ang aming mga landas. sometime, somewhere in the future.

para saan pa ang pagiging Julio at Julia namin...