Lumaktaw sa pangunahing content

tungkol sa aking bakasyon

malaki ang bilog na buwan sa gabi, at maliwanag ang asul na langit sa umaga.

maririnig ang malakas na tahol ng aso ng kapitbahay. maingay ang mga ibon. mapaglaro ang hangin; iniuugoy nito ang matataas na mga damo na nagpapalipad naman ng mapuputing mala-bulak na buto. lumalangitngit ang matatandang kawayan sa likod.

mula sa malayo ay bahagya na lamang kung mahiwatigan ang pag-aalburoto ng galit na mga makina ng mga jeep na pinipilit bunuin ang matarik na mga daan. kung minsan ay may mahihinang bulong na mauulinigan mula sa katabing mga bahay. maliban sa mga ito, wala na yatang ibang bakas ng aktibidad ng tao na mamamalayan.

ito ng eksena mula sa aking bintana. ito ang aking bakasyon.




kapag ang bawat araw ay isang pagmamasid sa alun-alon ng mga kabundukan ng Sierra Madre, kahit ang paggising ay wari bang isa pa ring panaginip. kapag ang lilim ay mula sa akasya o ipil at hindi mula sa mga gusali, ang trabaho ay gaya na rin ng pahinga.

kung kailangan pa ng iba na huminto sa karaniwang gawain at dumayo para malasap ang pahinga, ako nama'y kailangan lang gisingin ng maliwanag na sikat ng araw sa umaga at sumilip mula sa bintana.

Mga Tatak

Mga etiketa:

Mga Komento

  1. stipipsHulyo 6, 2011 nang 8:17 PM

    hay onga can't wait to wake up with that same view outside our window.. love you :)

    TumugonBurahin

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

tungkol sa paglubog ng araw at sa pagpapahalaga sa iba

Ang bawat paglubog ng araw ay naiiba sa iba pa. Siguro, hindi pa naman nagkakaroon ng dalawang sunset na parehong-pareho. Pero ang bawat paglubog ng araw, makatitiyak tayo, ay ubod ng ganda. Gaya ng isang blangkong telang asul na sinabuyan ng iba’t-ibang mga kombinasyon ng pula, dalandan, at dilaw, ang huling mga bakas ng liwanag ng araw ay isang bagay na pwede nating kamanghaan at pagnilay-nilayan, isang obra na nakapaskil sa isang malawak na gallery ng himpapawid.  Pero ang paglubog ng araw ay laging dumarating. Bawat gabi, hindi ito pumapalya. Nag-iiba-iba ang oras kung kailan ito nangyayari, pero sigurado kang darating at darating ito. Dahil sa pagiging maaasahan ng paglubog ng araw, kung minsan ay hindi na ito masyadong nagiging mahalaga sa atin; hindi na natin napapansin ang dulot nitong ganda.  Gaya rin ng isang masarap na ulam na hindi naman nagbabago ang timpla pero nakakasawa rin kapag palaging inihahain. O ng isang awiting napakaganda sana, pero pinat...
Mag-post ng isang Komento
Ituloy ang pagbabasa »

tungkol sa romantikong pag-ibig

Ang romantikong pag-ibig ang isa sa pinakamahirap unawaing damdamin ng tao.
Mag-post ng isang Komento
Ituloy ang pagbabasa »

tungkol sa tagsibol

Nasa rehiyong tropikal ang Pilipinas; sabihin pa, wala ito ng apat na temperate seasons na nararanasan ng mga rehiyong mas malapit sa mga polo. Nagtataka tuloy ako kung bakit kumpleto ang mga salitang Filipino para sa apat na panahong ito: taglamig, tagsibol, tag-araw, at taglagas. Produkto kaya ito ng maagang interaksiyon natin sa mga Europeo? Marahil; pero ang mas nakapagtataka pa rito, aktuwal na lumikha tayo ng mga katumbas na salita, at hindi na lang humiram mula sa Kastila o Ingles (hindi ba't tunog Pinoy na rin naman ang "primavera" ("spring") at "verano" ("summer"), at madali rin namang hiramin ang "winter" o "fall"?). Para lalo pang ilarawan ang punto: may espisipikong salita tayo para sa apat na ito, pero para sa salitang Ingles na "season" mismo, wala tayong espisipikong salitang maitumbas; ang pinakamalapit nang salin ay ang panglahatang "panahon" na ginagamit din natin para sa maraming ...
Mag-post ng isang Komento
Ituloy ang pagbabasa »