Lumaktaw sa pangunahing content

tungkol sa pagtatapos ng klase

pansamantalang magtatapos ang mga klase sa linggong ito.

at sa enero pa ito muling babalik.

di tulad ng una, ang ikalawang semestre ay nagbibigay ng panahon para makapagpahinga ang mga mag-aaral at mga gurong tulad ko. kung minsan, ang pag-asam ng pahinga ay isang bagay na mas mahalaga kaysa sa pahinga mismo. ang pag-asam sa bakasyon ay makapagpapalakas sa mga estudyante na gawin na ang lahat ng makakaya, ibuhos na lahat, yamang ilang araw na lang ang natitira ay darating na ang maligayang panahon, ang panahon ng pagpapahingalay.

bakit naman kailangan ang mahabang pahinga tulad ng bakasyong ito sa kapaskuhan? sa isang mahabang bakasyon, darating ang panahong mauubusan na ng gagawin ang isa, kaya aasamin na niyang muli ang pumasok at muling magsikap.

habang hinihintay ang susunod na bakasyon.
Mga etiketa:

Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

tungkol sa tagsibol

Nasa rehiyong tropikal ang Pilipinas; sabihin pa, wala ito ng apat na temperate seasons na nararanasan ng mga rehiyong mas malapit sa mga polo. Nagtataka tuloy ako kung bakit kumpleto ang mga salitang Filipino para sa apat na panahong ito: taglamig, tagsibol, tag-araw, at taglagas. Produkto kaya ito ng maagang interaksiyon natin sa mga Europeo? Marahil; pero ang mas nakapagtataka pa rito, aktuwal na lumikha tayo ng mga katumbas na salita, at hindi na lang humiram mula sa Kastila o Ingles (hindi ba't tunog Pinoy na rin naman ang "primavera" ("spring") at "verano" ("summer"), at madali rin namang hiramin ang "winter" o "fall"?). Para lalo pang ilarawan ang punto: may espisipikong salita tayo para sa apat na ito, pero para sa salitang Ingles na "season" mismo, wala tayong espisipikong salitang maitumbas; ang pinakamalapit nang salin ay ang panglahatang "panahon" na ginagamit din natin para sa maraming ...
Mag-post ng isang Komento
Ituloy ang pagbabasa »

tungkol sa mga kalayaan at limitasyon sa pamamahayag

Madalas na itinutumbas ang demokrasya sa kalayaan. Iniisip tuloy ng iba na dahil nasa demokrasya tayo, pwede na nating gawin ang lahat ng gusto nating gawin. Pero hindi ganun. Meron pa ring mga limitasyon. Naaalala ko pa ang pagpapaliwanag dito ng guro ko noon sa UP. Ang mga pamahalaan daw ay mga magulang, at tayo ang mga anak na naglalaro sa bakuran. Ang mga gobyernong mahigpit ay gaya ng mga magulang na hindi pumapayag na maglaro ang kanilang mga anak, anupat pinagbabawalan pa man din silang lumabas ng bahay. Ang demokrasya naman ang katumbas ng mga magulang na hinahayaang maglaro ang kanilang mga anak sa malawak na malawak nilang bakuran.  Pero meron pa ring bakod. Meron pa ring mga limitasyon. Bawal pa ring maglaro sa tabi ng kalsada dahil baka masagasaan. Bawal pa ring maglaro ng apoy o ng matatalim na bagay dahil baka masaktan at makasakit. Ang kalayaan ay may kaakibat na tiwala na magiging responsable pa rin ang pagkilos ng mga binibigyan ng kalayaang iyon.
Mag-post ng isang Komento
Ituloy ang pagbabasa »

tungkol sa romantikong pag-ibig

Ang romantikong pag-ibig ang isa sa pinakamahirap unawaing damdamin ng tao.
Mag-post ng isang Komento
Ituloy ang pagbabasa »