tungkol sa kung saan saan

Na-summarize na ng Eraserheads ang ideya ng usapan namin ni Phoebe nang gabing iyon. "Wag kang matakot na matulog mag-isa…" …kapag nag-oovernight sa Instru. O, sa kaso niya, sa big room ng Photonics (na konektado din sa Instru). Bago kami umuwi ni Phoebe ay kung anu-anong mga ghost stories ang pinag-usapan namin tungkol sa aming magkadikit na lab at sa mga nakakatakot na mga karanasan dito ng ibang mga tao. Ang mga umuugang table at naggagalawang mga upuan. Ang mga bagay na lumulutang at mga babaeng nagpapakita. Dahil sa pagiging semi-haunted ng aming mga lab ay isang achievement talagang maipagmamalaki ang makapag-overnight dito lalo pa kapag nag-iisa. Hindi ko masisisi si Frances. ( See first paragraph of her blog entry ) Buti na lang, nang gabing iyon ay sobrang pagod ako kaya nakatulog ako agad. "Wag kang matakot na umibig at lumuha…" Nang i-compose ni Ely ang kantang ito, bakit kaya "lumuha" ang kasunod ng "umibig"? Dahil ba...

ilang mga kakilala ang nasalubong ko kanina. nakakagulat, dahil sabado at inaasahan kong walang tao. isang labmate, isang dating kaklase sa isang subject, isang ka-org. lahat sila ay kinawayan ko, subalit iisa ang naging reaksiyon nila. silang lahat ay nagtataka sa pagkakunot ng noo ko. ni hindi man lang daw ako ngumiti. sa dami ng dapat pang asikasuhin sa nalalapit na thesis defense at, ultimately, sa graduation, hindi ko na mapigilang mag multi-tasking. lahat ng bagay ay naka-queue na sa utak ko for processing, at sa dami ay para bang wala nang rest period na nagaganap. kahit pa naglalakad ako, kumakain, kahit nga yata pati sa pagtulog at pananaginip ay nagpoproseso ako ng impormasyon, nagpaplano ng susunod na hakbang. kaya sa sobrang ka-busy-han ay lagi na akong mukhang seryoso, nakasimangot, kung minsan pa nga ay parang papatay ng tao. pero sa totoo, may tuwa na natatago sa kaloob-looban ng pagkatao ko. tuwang nagmumula sa katotohanan na makakapagpahinga na ako matapos ang l...

It’s been cold summer nights since we drifted apart Cold summer nights since you’ve walked out that door… "Cold Summer Nights," FrancisM, circa 1990 Pagkalamig-lamig ng aircon sa Instru, ang lab na kinauugnayan ko. Kailangan kasi ang gayon para sa mga computer, lalo na sa cluster na nasa ibaba ng staff area. Kaya naman matapos ang mainit na mock defense ng adviser ko sa kanyang dissertation (kung saan literal akong pinagpawisan) ay Instru kaagad ang tinungo ko. Para bumalik sa trabaho. Para magpalamig. Ng katawang ligo sa pawis at ng ulong windang sa tensyon. Maya-maya pa’y naramdaman ko ang lamig sa lab. Ipinasiya ko nang umuwi kahit di ko pa tapos gawin ang revisions ng thesis ko. Paglabas ko sa lab ay siguradong mainit na ulit, iniisip ko. Simula na kasi ng summer. Sumabay sa paglabas ko ang nagugutom na si Tons. Maghahanap siya ng kainan sa dis-oras ng gabi.  Binaybay namin ang tahimik na mga hallway na umaakay sa mga pinto ng Llamas Science Hall, nag...

Nagsimula sila sa pamamagitan ng pagbutas sa sementadong bangketa. Bawat bayo ng jackhammer ay nakikipagtunggali sa musika mula sa speaker ng computer. Buhay na buhay tuloy ang eksena sa "Waiting for the Bus" ni Ely, feel na feel ang tagpo sa kalye. Oks lang naman sana kung wala akong ginagawa. Kaso nga lang, kasagsagan noon ng pagmamadali para sa thesis deadline, at nasa kalagitnaan pa lang ako ng labanan, wika nga. Kaya sa gitna ng mapanghamong ingay ay nakikipagbaka ang isip ko sa paghalukay sa makabuluhang mga salita, umaasang gagawin ng compilation ng Eraserheads ang trabaho nitong tabunan ang gulo sa labas. Nakakapagod pala. Nakakabaliw. Nang mapansing malapit na akong lumampas sa hangganan ng katinuan, ipinasiya kong magpahinga. Pinanhik ang kama at lumatag sa ibabaw nito. Gusto ko sanang marepresko ang isip ko at maalis ang mga alalahanin. Mas maganda sana kung makatulog. Pero sa unang saglit na iwaksi ko ang thesis deadline sa isip ko ay agad kang p...

ewan ko kung may na-violate akong rights dito sa pag-publish ko ng tulang ito dito; basta ang alam ko, ito ay tula KO. Ang Pag-ibig ay Pagtambay sa UPPA nang Sabado ng Hapon Pag-ibig? Para ‘yang pagtambay Sa PA nang Sabado ng hapon Mag-isa ka, at may hinihintay Na dumating; at di maglaon May kaluskos sa sahig at lagitik sa pinto May kakatok at papasok At ikaw, matutuwa ka! Paano’y di ka na nag-iisa Hindi pala siya ang hinihintay mo Papasok sya at tatabi sa ‘yo Mag-uusap kayo ng kung anu-ano Mababaw ma’t malalim; saan ma’t kanino At darating na sya Ang hinihintay mo talaga Na dahil nakitang ma’y kausap ka pa Ay aalis muna upang di makaabala… Walang ibang iniwan kundi gamit sa mesa Walang ibang sinabi kundi, “Sandali po…” Wala kang narinig; wala kang napuna Hanggang lumabas sya at kumalabog ang pinto. Pag-ibig? Para ‘yang pagtambay ulit Sa PA nang Sabado ng hapon At pag-asam-asam sa bawat lagitik At panghihinayang sa bawat pagkakataon

(Break muna from thesis printing. Nasa page 6 pa lang naman e.) I was with Steph and Erika one Friday morning talking about… well, depressing things. We were listening to mp3s stored in my phone. While listening to an acoustic rendition of Crowded House’s "Don’t dream It’s Over," (see my blog entry for lyrics) Steph remarked, jokingly: "Wala na! It’s over!" Erika, who admitted later on she knows only a single line from the song (the line from the chorus that says: "hey now, hey now, Don’t dream it’s over"), said in Filipino: "That’s exactly what the song says; Stop dreaming, it’s over!" I almost agreed with such an overly negative and even more depressing interpretation when i recalled the context of that line: "When the world comes in/ They come…to build a wall between us/ We know they won’t win." It is only now that I realized how symbolic that situation can be. It reminded me how most events in life can mean two (o...

nanood ako ng documentary ng abs-cbn tungkol sa edsa ng 1986 (binanggit ko yung year; ayoko nang magpangalan in terms of number kasi maraming kumukuwestiyon sa edsa "dos" at "tres" na para bang nagkaroon na ng kahulugan ang pangalang edsa maliban sa epifanio de los santos avenue. anyway…). gusto ko lang linawin ang ilang bagay: hindi ako ganoon ka-interesado sa mga pangyayari noon sa sikat na lansangan. inaakala kong sapat na ang nalalaman ko tungkol dito. at hindi ako nag-uubos lang ng oras at walang magawa at walang ibang mapanood. sa totoo lang, gising pa ako nang mga oras na iyon dahil ginagawa ko ang aking thesis. nakakatawa pero ang dahilan kung bakit ko iyon pinanood sa kabila ng lahat ay ang host: ang crush kong si bianca gonzales (na crush din ni zanjoe; sang-ayon ako sa sinabi ni zanjoe: ’sino ba namang lalaki ang hindi magkaka-crush kay bianca?’ =P) pero, marami akong natutuhan. sulit naman pala ang panonood. ang istorya ng 1986 ay hindi isa...