tungkol sa pag-iisa sa construction site
Nagboluntaryo ako para magbantay sa construction site ng aming bagong bulwagan. Mag-isa, suot ang buong kagayakan ng personal protective equipment (PPE), unti-unti kong ininspeksiyon ang lahat ng kasuluk-sulukan ng gusali, inayos ang ilang mga nakakalat, at nilinis ang mga pwedeng linisan.
Pero nang matapos na ito, saka na tumambad ang pag-iisa. Malayo sa ingay ng pala, makina, at halakhak sa pangkaraniwang mga araw, ang site kapag Linggo ay isang santuwaryo ng katahimikan. Ang ingay ng dumaraang mga sasakyan ay sinasabayan ng mahinang bulong ng malakas na hangin at mangilan-ngilang huni ng ibon.
Pero hindi ako nagrereklamo.
Ang totoo, kailangan ko (nating lahat, kung tutuusin) sa pana-panahon ang pag-iisa upang makapag-isip-isip tungkol sa mga bagay-bagay at mga buhay-buhay.
Gaya ko ngayon. Habang mag-isang nakaupo, sinasamantala ang malamig na hangin na pumapasok sa bukas pang mga bintana, napagnilay-nilayan ko ang mga pangyayari kamakailan. Ang construction site ay isang magandang paglalarawan sa estado ng buhay ko ngayon: kompleto naman sa mga materyales, pero, gaya ng aming gusali, hindi pa lubusang naitatayo. Alam ko ang mga kakayahan ko bilang isang tao, guro, at kaibigan; pero ang mga gulo sa nagdaang mga panahon ay nagpabagal sa pagtatayo, wika nga, ng kung ano ang matatawag kong ako at akin.
Kaya kailangan pang patuloy na buuin ang sarili. Gamitin ang mga talento bilang mga materyales para itayo ang isang mas matibay, mas malakas, mas magandang kayarian. Gaya rin sa itinatayo naming bulwagan, hindi ito madali at talagang mangangailangan ng panahon at lakas. Pero, sa bandang huli, magiging sulit lamang ang pagsisikap kung gagawin lamang ang pinakamabuti at tama sa lahat ng pagkakataon.
Huwag nang magdahilan (no excuses). Bawal ang madalian (no shortcuts).
Tumunog ang mga dingding na yero sa labas; nagtatangka palang pumasok ang isang aso. Kahit pa gusto ko ng kasama, sa isang malakas na sutsot ay itinaboy ko ito.
Nilibot kong muli ang buong site para magsiyasat. Wala na akong ginagawa o pinupulot; pero sa isip ko, may determinado na akong gawin.
Nang muling makaupo, kinuha ko ang laptop at binuksan. Maganda sigurong magsimulang maging produktibo sa pamamagitan ng pagpo-post nito sa blog. ▇
Pero nang matapos na ito, saka na tumambad ang pag-iisa. Malayo sa ingay ng pala, makina, at halakhak sa pangkaraniwang mga araw, ang site kapag Linggo ay isang santuwaryo ng katahimikan. Ang ingay ng dumaraang mga sasakyan ay sinasabayan ng mahinang bulong ng malakas na hangin at mangilan-ngilang huni ng ibon.
Pero hindi ako nagrereklamo.
Ang totoo, kailangan ko (nating lahat, kung tutuusin) sa pana-panahon ang pag-iisa upang makapag-isip-isip tungkol sa mga bagay-bagay at mga buhay-buhay.
Gaya ko ngayon. Habang mag-isang nakaupo, sinasamantala ang malamig na hangin na pumapasok sa bukas pang mga bintana, napagnilay-nilayan ko ang mga pangyayari kamakailan. Ang construction site ay isang magandang paglalarawan sa estado ng buhay ko ngayon: kompleto naman sa mga materyales, pero, gaya ng aming gusali, hindi pa lubusang naitatayo. Alam ko ang mga kakayahan ko bilang isang tao, guro, at kaibigan; pero ang mga gulo sa nagdaang mga panahon ay nagpabagal sa pagtatayo, wika nga, ng kung ano ang matatawag kong ako at akin.
Kaya kailangan pang patuloy na buuin ang sarili. Gamitin ang mga talento bilang mga materyales para itayo ang isang mas matibay, mas malakas, mas magandang kayarian. Gaya rin sa itinatayo naming bulwagan, hindi ito madali at talagang mangangailangan ng panahon at lakas. Pero, sa bandang huli, magiging sulit lamang ang pagsisikap kung gagawin lamang ang pinakamabuti at tama sa lahat ng pagkakataon.
Huwag nang magdahilan (no excuses). Bawal ang madalian (no shortcuts).
Tumunog ang mga dingding na yero sa labas; nagtatangka palang pumasok ang isang aso. Kahit pa gusto ko ng kasama, sa isang malakas na sutsot ay itinaboy ko ito.
Nilibot kong muli ang buong site para magsiyasat. Wala na akong ginagawa o pinupulot; pero sa isip ko, may determinado na akong gawin.
Nang muling makaupo, kinuha ko ang laptop at binuksan. Maganda sigurong magsimulang maging produktibo sa pamamagitan ng pagpo-post nito sa blog. ▇
Mga Komento
Mag-post ng isang Komento