tungkol sa bagong faculty room
ito ay isang kapana-panabik na panahon para sa NIP: unti-unti nang natatapos ang buong bulwagan, at naging posible na ang maraming bagay na hindi naranasan ng mga nauna sa amin. kabilang na rito ang pagkakaroon ng sariling faculty room.
may isang taon din akong naglagi sa junior faculty room sa ground floor, ang opisinang animo'y isang call center sa disenyo ng mga cubicles (bukod pa sa madalas na magdamagang pagtatrabaho ng mga okupante rito). nasanay na rin pala ako sa ingay: mga nagpapayabangang mga guro, mga nagkukulitang magkaibigan sa likuran, mga ingay ng estudyante mula sa labas na nasasagap ng intercom. mga panahon iyon kung saan tatayo ka lang kung napapagod ka na, magyayayang kumain sa kapitbahay na nasa harap at gilid.
pero ngayon, iba na. nasa sarili na akong kwarto, na mailalarawan sa tatlong magkakaugnay na parirala: (1) malawak na espasyo; (2) maraming aparador; at (3) matahimik anumang oras. ang huli ay kapuwa isang pagpapala at sumpa: natatapos ko ang mga trabaho ko sa isang tahimik na kapaligiran, pero kailangan pa ngayong mag-text at mag-chat para lamang makapagyaya. ok din pala ang walang ingay, pero nakakamiss din pala ang ingay.
kung sabagay, hindi naman laging nakalulumbay rito sa maliit kong sulok.
ang faculty room ay sagisag na kailangan na ngayong makapagsarili at makatayo sa sariling paa, sa pagtuturo at sa pagsasaliksik. pero sa pagiging independent mas lumilinaw ang pangangailangang makipag-ugnayan sa iba.
may isang taon din akong naglagi sa junior faculty room sa ground floor, ang opisinang animo'y isang call center sa disenyo ng mga cubicles (bukod pa sa madalas na magdamagang pagtatrabaho ng mga okupante rito). nasanay na rin pala ako sa ingay: mga nagpapayabangang mga guro, mga nagkukulitang magkaibigan sa likuran, mga ingay ng estudyante mula sa labas na nasasagap ng intercom. mga panahon iyon kung saan tatayo ka lang kung napapagod ka na, magyayayang kumain sa kapitbahay na nasa harap at gilid.
pero ngayon, iba na. nasa sarili na akong kwarto, na mailalarawan sa tatlong magkakaugnay na parirala: (1) malawak na espasyo; (2) maraming aparador; at (3) matahimik anumang oras. ang huli ay kapuwa isang pagpapala at sumpa: natatapos ko ang mga trabaho ko sa isang tahimik na kapaligiran, pero kailangan pa ngayong mag-text at mag-chat para lamang makapagyaya. ok din pala ang walang ingay, pero nakakamiss din pala ang ingay.
kung sabagay, hindi naman laging nakalulumbay rito sa maliit kong sulok.
ang faculty room ay sagisag na kailangan na ngayong makapagsarili at makatayo sa sariling paa, sa pagtuturo at sa pagsasaliksik. pero sa pagiging independent mas lumilinaw ang pangangailangang makipag-ugnayan sa iba.
Mga Komento
Mag-post ng isang Komento