ang yugto ng kaba na karaniwan nang dumarating sa pagsisimula ng pasukan ay napalitan ngayon ng pagod at pagwawalang-bahala.
bago pa man kasi ang pasukan ay sinaid na ng napakaraming mga responsibilidad ang anumang natitira ko pang lakas at pagkasabik. kung noong undergrad ay pinapangarap at pinapanalangin ko ang pagdating ng pasukan para iahon ako mula sa malalim na hukay ng kawalang ginagawa (at kawalang load at kawalang pera), ngayon ay unti-unti nang nawawalan ng taginting ng pag-asa ang pagsapit ng unang linggo ng hunyo...
...dahil sa pagsapit nito, muli na naman akong maihahanay sa daan-daang libo na nabubuhay bawat saglit ng kanilang buhay para gumawa, magtrabaho, at higit sa lahat ay mabuhay. ang ligaya ng pagtulong sa ibang tao (at lalo pa sa mga bata) na matuto, ang kagalakan ng pagtuklas ay nilulunod ng realidad ng pang-araw-araw na buhay kung saan wala nang libre at wala nang madali. masakit mang isipin, kung minsan ay nangingibabaw na lamang ang layuning kumita ng pera kaya ko ginagawa ang rutin na nakasanayan ko na sa pitong taon ng paglagi sa nip. nasa dulo ng listahan (kung naroon pa man) ang pagtulong sa bansa, ang pagtuklas para sa kapakinabangan ng sangkatauhan, ang paghubog sa susunod na henerasyon...
hindi naman laging ganito. siyempre pa, gaya rin naman sa ibang larangan, ang antas ng interes ay maaaring ilarawan bilang isang sine (o cosine) curve. may peak at may trough. kapag nasa peak ka, gustung-gusto mong gumawa at walang makapipigil sa iyo sa pag-abot sa pinakamararangal na layunin. sabihin pa, kabaligtaran kapag nasa trough ka, at gusto mo na lang na mairaos ang mga bagay-bagay.
ang pagkakaiba ng pasukan ngayon ay na hindi na ako nasa peak sa pagsisimula ng pasukan. di gaya dati na mala-cosine ang itsura ng pagka-bibo ko - mataas sa simula.
ngayon, phase-shifted by pi ang aking temporal profile.
at nadoble pa ang amplitude.
bago pa man kasi ang pasukan ay sinaid na ng napakaraming mga responsibilidad ang anumang natitira ko pang lakas at pagkasabik. kung noong undergrad ay pinapangarap at pinapanalangin ko ang pagdating ng pasukan para iahon ako mula sa malalim na hukay ng kawalang ginagawa (at kawalang load at kawalang pera), ngayon ay unti-unti nang nawawalan ng taginting ng pag-asa ang pagsapit ng unang linggo ng hunyo...
...dahil sa pagsapit nito, muli na naman akong maihahanay sa daan-daang libo na nabubuhay bawat saglit ng kanilang buhay para gumawa, magtrabaho, at higit sa lahat ay mabuhay. ang ligaya ng pagtulong sa ibang tao (at lalo pa sa mga bata) na matuto, ang kagalakan ng pagtuklas ay nilulunod ng realidad ng pang-araw-araw na buhay kung saan wala nang libre at wala nang madali. masakit mang isipin, kung minsan ay nangingibabaw na lamang ang layuning kumita ng pera kaya ko ginagawa ang rutin na nakasanayan ko na sa pitong taon ng paglagi sa nip. nasa dulo ng listahan (kung naroon pa man) ang pagtulong sa bansa, ang pagtuklas para sa kapakinabangan ng sangkatauhan, ang paghubog sa susunod na henerasyon...
hindi naman laging ganito. siyempre pa, gaya rin naman sa ibang larangan, ang antas ng interes ay maaaring ilarawan bilang isang sine (o cosine) curve. may peak at may trough. kapag nasa peak ka, gustung-gusto mong gumawa at walang makapipigil sa iyo sa pag-abot sa pinakamararangal na layunin. sabihin pa, kabaligtaran kapag nasa trough ka, at gusto mo na lang na mairaos ang mga bagay-bagay.
ang pagkakaiba ng pasukan ngayon ay na hindi na ako nasa peak sa pagsisimula ng pasukan. di gaya dati na mala-cosine ang itsura ng pagka-bibo ko - mataas sa simula.
ngayon, phase-shifted by pi ang aking temporal profile.
at nadoble pa ang amplitude.
at least sine function p din.. ako cguro line lng.. wala ng peak.. gsto ko lng lumipas ang araw s trabaho.. walang inaabangan o knkaexcitedan.. haay.. sna mtpos n bond ko, maybe il change career..
TumugonBurahin