Matagal na rin akong hindi nakakapangumusta sa pamilya ko sa Pilipinas. Siyempre pa, nakakausap ko naman araw-araw (halos) si Steph. Pero ang mga magulang at kapatid ko ay lagi ring wala sa bahay, at kung nasa bahay man ay mabagal ang koneksiyon sa Internet. Bukod pa diyan, dahil sa DST, may eksaktong anim na oras na pagitan ang aming mga orasan: tulog pa ako sa tanghalian nila, nasa trabaho ako sa hapon at gabi nila, at makakauwi ako ng bahay nang madaling-araw nila. Pero nitong isang Sabado kamakailan, naabutan ko ang ate ko, at sumunod ang walang patumanggang pakikipagkulitan sa mga pamangkin.