tungkol sa kung saan saan

ngayong bakasyon, habang nakaupo at walang ginagawa tinatamad magtrabaho, bumabalik ang isipan ko sa mga pangyayari noong bata pa ako, kung saan walang nakakabagot na hapon at walang panahon para mag-isip kung ano ang kailangan o pwedeng gawin. nakakalungkot, wala na ang gayong mga hapon, at hindi ko alam kung ang mga anak ko at apo ay magkakaroon pa ng gayon. kaya heto, habang nakaupo at walang ginagawa tinatamad magtrabaho, balikan natin ang aking (ka)hapon. ***** lumaki ako ginugol ko ang aking kabataan sa maburol na antipolo, sa malawak at matatarik na mga dalisdis na tumatanaw sa batis sa ibaba. lumakad ako sa mga daang malilim, hindi dahil sa bubong o waiting shed, kundi dahil nasa ilalim ng malalabay na dahon ng mga punungkahoy. mga punungkahoy na naghilera - santol, sampalok, ratiles, mangga - na hindi pinili ng tao kundi itinanim ng kamay ng Diyos. maraming dahilan noon kung bakit ko pinipili ang hapon ( ito o), pero ngayon, tuwing nagkakaroon ako ng pagkakataon na ba...

tama si sir chris. hindi naman kailangan ng espesyal na okasyon para samyuin ang mabangong bulaklak o ipagbunyi ang pagsikat ng bawat araw sa umaga. pero para sa maraming tao, kailangan ang isang takdang panahon para huminto mula sa karaniwang mga gawain at ipagpasalamat ang mga pagpapalang dumating sa buong taon. kaya marahil nasa dulo ng taon ang pasko, at agad na sumusunod ang bagong taon. hanggang ngayon ay tuwang-tuwa pa rin ako sa katotohanang eksaktong isang linggo ang pagitan ng dalawang selebrasyong ito, anupat sa parehong araw sila pumapatak. higit pa sa pagpapasalamat, mas mahalaga ang pag-asam kung kaya naging isang mahalagang bahagi ito ng tradisyong Pilipino. ang pagdaraos ng isang pagdiriwang sa dulo ng taon ay magbibigay ng pag-asa sa marami, na, sa kabila ng mahihirap na panahon at kalagayan, darating ang isang masayang okasyon, bubuti rin ang mga kalagayan, babait din ang mga tao at magiging mapagbigay. pero kung tutuusin, dapat naman na araw-araw ay punuin natin ...

ang (dati nang) pagiging masakitin at ang (bago pa lang na) pagtaas ng timbang ang siyang nakakumbinsi sa akin na kailangan na talaga ng aking katawan ng ehersisyo at/o iba pang pisikal na aktibidad. hindi ako mahilig sa aksiyon. mas mamabutihin ko pang maghapong humarap sa computer o matulog kung wala namang ginagawa. kaya hindi ako nahilig sa isports o iba pang pisikal na libangan. kung may pinakamalapit sa pisikal na aktibidad na nagugustuhan ko, ito marahil ay paglalakad-lakad, o pagbibisikleta. kaya naman atubili akong sumama sa paglalaro ng badminton na isinaayos ni Faith, kaibigan ni Steph (na ipinakilala sa kanya ni Phoebe). ikinatuwiran ko sa sarili ko na dapat ding makisama ni Steph sa ibang mga kaibigan, pero sa totoo'y tamad (o takot?) lamang ako na pagpawisan. marunong naman ako kahit papaano, pero hindi naman ako magaling. bukod pa rito, marami naman siguro sila, at hindi naman malaking bagay ang hindi ko pagpunta. bandang huli, pumayag na rin ako nang malamang ...

pansamantalang magtatapos ang mga klase sa linggong ito. at sa enero pa ito muling babalik. di tulad ng una, ang ikalawang semestre ay nagbibigay ng panahon para makapagpahinga ang mga mag-aaral at mga gurong tulad ko. kung minsan, ang pag-asam ng pahinga ay isang bagay na mas mahalaga kaysa sa pahinga mismo. ang pag-asam sa bakasyon ay makapagpapalakas sa mga estudyante na gawin na ang lahat ng makakaya, ibuhos na lahat, yamang ilang araw na lang ang natitira ay darating na ang maligayang panahon, ang panahon ng pagpapahingalay. bakit naman kailangan ang mahabang pahinga tulad ng bakasyong ito sa kapaskuhan? sa isang mahabang bakasyon, darating ang panahong mauubusan na ng gagawin ang isa, kaya aasamin na niyang muli ang pumasok at muling magsikap. habang hinihintay ang susunod na bakasyon.

isinaayos ko ang mga awitin sa aking cellphone ayon sa dekada. siyempre pa, ang 60's ang paborito ko. ito ang dekada ng beatles. sa paulit-ulit na pakikinig sa mga album nila, nasusurpresa ako na meron at meron pa rin talagang "bago" sa pakinig, isang kakaibang kanta na kagigiliwan ko sa mga susunod na araw. ilang libong minuto na kaya ang nagamit ko sa pakikinig sa mga kanta nila? kamakailan, sa gateway mall, nang mapadaan kami ni steph sa tabi ng booksale, nakita ko ang maliit na poster na nagbabalita tungkol sa re-packaged na compilation nila. 13,000 piso lang naman ang 16 na album. kaya hihintayin ko na lang na i-regalo sa akin ito ni Grace pag-uwi niya mula sa UK. at magsasawa muna ako sa koleksiyon kong kinumpleto pa ng mga na-download ni Ekkay. sa 70's, wala akong masyadong kanta. mga indibiduwal na kanta ng mga ex-beatle lang ang meron ako, pinaghahambing ang estilong rebolusyonista at aktibista ni john sa romantikong mga himig ni paul. ang 80's an...