Ang Maynila ang pinakamatandang lungsod sa kabisera. Kaya napakaliit na ng pagkakataon para paluwagin ang mga lansangan o baguhin ang mga bloke nito. Dumating na ito sa punto na hindi na nito masasabayan kailanman ang paglago ng bilang ng mga sasakyan sa pagdaan ng panahon.
At ito rin ang nasa pinaka-kanluran. Na pinakamalayo sa isang taong tulad ko na nakatira sa silangan (kakatuwa, ang mismong pangalan ng aming barangay ay: Silangan).
Ang totoo, walang iisang solusyon sa napakasalimuot na problema ng transportasyon sa Maynila. Kadalasan nang nasusumpungan ng mga namamahala ang kanilang sarili na pinaghuhugpung-hugpong ang maliliit na mga pamamaraan, umaasang magdudulot ng pangmalakihang kaginhawahan. Pero madalas na hindi rin naman nagtatagal ang mga bunga nito, kung mayroon man.
Kaya gayon din ang istorya ng pagbibiyahe ko patungong Maynila araw-araw. Nariyang pagsama-samahin ang magkakaibang mga pamamaraan. Una, magmaneho mula sa bahay at pumarada kung saan. Pagkatapos, magmotor patungo sa sakayan ng tren. Sunod, mag-tren. At pagkatapos pa, mag-jeep. Ang totoo, madalas na iba pa ang proseso sa aking pag-uwi, depende sa araw at oras.
 |
| Ano, at saan? Lakad? Pribadong sasakyan? Tren? Motor o van? |
Ang totoo, walang iisang solusyon sa napakasalimuot na problema ng transportasyon sa Maynila. Kadalasan nang nasusumpungan ng mga namamahala ang kanilang sarili na pinaghuhugpung-hugpong ang maliliit na mga pamamaraan, umaasang magdudulot ng pangmalakihang kaginhawahan. Pero madalas na hindi rin naman nagtatagal ang mga bunga nito, kung mayroon man.
Kaya gayon din ang istorya ng pagbibiyahe ko patungong Maynila araw-araw. Nariyang pagsama-samahin ang magkakaibang mga pamamaraan. Una, magmaneho mula sa bahay at pumarada kung saan. Pagkatapos, magmotor patungo sa sakayan ng tren. Sunod, mag-tren. At pagkatapos pa, mag-jeep. Ang totoo, madalas na iba pa ang proseso sa aking pag-uwi, depende sa araw at oras.
Ang pagbibiyahe sa Maynila ay larawan ng buhay, sa pangkalahatan. Sa patuloy na paglago ng isang tao sa lahat ng aspekto, may mga bagay na hindi nalilinang ayon sa kagustuhan niya, pero hindi na iyon magbabago. Gaya ng mga likaw ng mga kalsadang bumabagtas sa matandang lungsod, ang mga landasin mula sa nagdaang mga panahon ay posibleng magdulot ng mahirap na mga kalagayan sa "paglalakbay" sa kasalukuyan.
Pero hindi na magbabago ang mga iyon. Sa kabilang banda, hindi naman humihinto ang buhay. Kaya ang gayong mga bagay ay hindi na dapat pagsisihan o pagsikapang balikan para mabago. Bahagi na ito ng pagkatao ng isa, na nagpapaging-ganap sa kaniyang pagkakakilanlan.
Diskarte lang. Paunti-unting usad, ika nga. Malayo man ang “destinasyon” at mahirap ang “daan”, nasa tao naman mismo ang “sasakyan” at “paraan” sa paglalakbay. ■
Mga Komento
Mag-post ng isang Komento