tungkol sa lakas at katatagan

Madalas gamitin ang mga isport na sprint at marathon para ilarawan ang pagkakaiba ng lakas (strength) at katatagan (endurance). Ang lakas ay kitang-kita sa sprint: sa maikling distansya, sa pinakamaikling oras, kailangang maunahan mo ang iba kaya ibubuhos mo na sa isang bagsakan ang lakas mo. Sa kabilang banda, mailalarawan naman ang katatagan sa marathon: napakalayo ng distansya, kaya kailangang makatagal ang manlalaro sa kabila ng mahihirap na kalagayan.

Ang totoo, ang buhay ay madalas ding inilalarawan bilang isang takbuhan. Totoo, may mga pagkakataon na kailangang huwag palampasin ang pagkakataon, kung kaya’t kinakailangang magmadali, gaya sa isang sprint; pero sa pangkalahatan, ang buong takbuhin ng buhay ng tao ay mas angkop na maihahambing sa isang pangmalayuang marathon. 

Pero kung ako ang tatanungin, kung minsan, hindi sapat ang paghahambing sa isang marathon para lubusang makuha ang buong larawan ng buhay. Dahil ang buhay ay hindi lamang ang patuloy na pagdaig sa sarili; sangkot din dito ang patuloy na pakikipag-ugnayan sa iba.

Nakalulungkot, sangkot din sa kaugnayan natin sa iba ang tunggalian. Mahilig ang mga tao sa pagkukumpara ng sarili sa iba, at sa panunukat sa sarili batay sa paghahambing sa nagagawa ng kapuwa. At dahil lagi tayong may mahahanap na mas nakahihigit sa atin sa isa o marami pang aspekto ng buhay, maraming tao ang nadadala ng negatibong emosyon dahil dito. Umaabot pa nga ito sa aktuwal na pakikipagtunggali sa iba, na para bang ang kawalan ng iba ay nakadaragdag sa halaga nila.

Sa ganitong mga pagkakataon, pwede pa rin tayong humiram ng paglalarawan sa daigdig ng isports. Baka pwede rin namang gamitin ang boksing.

Gaya ng boksing, may mga taong patuloy ang pagbibitaw ng mga mabibigat na suntok sa iyong direksiyon sa pana-panahon. Ginagamit nila ang kanilang buong lakas sa bawat pagbayo, sa pag-asang mapapatumba ka. Pero hindi mo naman utang sa kanila ang lahat ng mga bagay na nasa iyo. Mas gugustuhin mo bang manaig ang kanilang personal na pagkadama ng kakulangan at isapanganib naman ang mismong kinabukasan mo? 

Kaya ang panlaban mo sa ganitong mga sitwasyon: katatagan. Saluhin mo man ang bawat banat ng mga kamao nila, huwag ka lang tutumba. Mahirap, baka matagal, pero sulit naman ang lahat ng pagsisikap mo. Manatili kang nakatayo, naghihintay, nagtitiis.

At, kapag naubos na ang kanilang lakas para sa depensa, saka mo gamitin naman ang sa iyo. Sa isang mabigat na suntok, sa panahon at lokasyong tamang-tama para dito, tutumba rin sila.





Sa madaling-salita, huwag nang ubusin ang lakas sa mga hindi naman karapat-dapat. Maging matatag, ipunin ang lakas para sa sarili, at darating ang panahong magtatagumpay ka.