tungkol sa kung saan saan

Nagbabadya na naman ang ulan habang minamasdan ko ang lunsod ngayong hapon.  Sadyang nagpapalit na nga ang panahon. Ang nagdaang mga buwan ay talaga namang pinakamaiinit, na pinalubha pa ng El Niño. Pero unti-unti nang nagsisimulang humihip ang habagat. Nabasa ko pa ang isang post na may namumuong sama ng panahon sa silangan (hindi naman ito fake news , mula ito sa kakilala kong meteorologo). Talagang dapat nang asahan ang maulang Maynila sa mga susunod na mga buwan.  At ang maulang Maynila ay isang mahirap-lakbaying Maynila. Nitong nakaraang mga araw, mararamdaman mo ang singaw at halumigmig, kahit pa nga umulan nang sandali. Siguradong sa susunod na mga linggo, kapag bumuhos na nang todo ang ulan, babalik ang dating mga problema sa kalsada, gaya ng pagbaha at ang dulot nitong buhul-buhol na trapiko at mga sakit na dala ng paglusong sa maruming tubig. Napansin ko rin na kahit papaulan na, napakarami pa ring hindi natapos na mga trabaho ng pagbakbak sa mga kalsada; tiyak kong ...

Ang opisina namin ay nasa gitna ng Venice Grand Canal Mall sa Taguig.  Sabihin pa, kakaibang ginhawa ang dulot nito. Nasa paligid lang ang lahat ng mga bagay na pwede mong kailanganin. Computer gadget? Mga ilang metro lang, sa itaas. Kape? Meron sa opisina, pero pwede ka ring pumili mula sa iba’t-ibang timpla sa mga tindahan sa ibaba. Aba, katapat pa nga ng lobby ang food court ng mall, na may kasama pang grocery. At, para bang alam na kami ay paaralan, isang National Bookstore; hindi ko alam bakit ito napadpad sa tabi ng pizzeria at grocery sa gitna ng mga kainan, pero pabor sa amin kapag kailangan ng tape, stapler, o marker.  Pero higit pa sa kaalwanan na dala nito, ang Venice Grand Canal Mall ay nagpapaalala sa akin ng tunay na Venezia, na binisita ko na noon nang maraming ulit .  Ang sabi ng mga kaopisina ko, nagmumukha raw tayong kakatwa bilang mga Pilipino dahil sa paggaya, hindi lang sa mga produkto, kundi maging sa mga lugar mula sa ibang bansa. Ang sabi ko nama...