tungkol sa kung saan saan

Kahapon, sa labas ng Kamia, pumulot ang estudyante ko ng mga nahulog na bulaklak. Nakihingi na rin ako bago bumalik sa opisina.  Nahulog na ang mga bulaklak na iyon; sa paanuman, hindi na sila kailangan at susuportahan ng halamang kanilang pinanggalingan. Ang totoo, ang halaman ay patuloy na mabubuhay; matagal na itong naroroon bago pa umusbong ang mga bulaklak na iyon. Pero ang mga bulaklak na napulot namin ay unti-unti masisira, dahan-dahang matutuyo, kung hindi man agad-agad na wawalisin at itatapon.  Hindi ito nangangahulugang hindi sila maganda. Ang totoo, ang bagong-lagas na mga bulaklak na iyon ay talagang kahali-halina sa paningin, kahit pa wala silang amoy. Bihira akong makakita ng gayong kulay. Aba, may bituin pa nga sa gitna kapag sinilip mo ito sa loob! Mga kakaibang hugis at disenyo, mula sa isang bagay na, kung hindi pa kami napadaan doon, ay nakataan lang sa pagkatapon at kabulukan.  Kaya naman pagbalik ko sa opisina, agad akong kumuha ng isang...

Ang pakikipaghiwalay ay bahagi na ng buhay. May katapusan ang lahat ng bagay, at sa pana-panahon ay kinakailangan nating magpaalam sa isang tao, bagay, o maging sa isang ideya na iningatan natin sa puso at isip. Dahil walang paghihiwalay na masaya, gaano man kaganda ang mga kalagayan, napakaraming madadramang mga bagay ang naisulat na at pwede pang maisulat tungkol sa paksang ito. Pero sa paskil na ito, nais kong magpokus sa mga positibong bagay na pwedeng lumitaw mula sa isang paghihiwalay. Gusto ko ring maging espisipiko: ang paksa nito ay may kinalaman sa pakikipaghiwalay sa isang taong nakaugnay sa isa sa romantikong paraan. Ang mga sumusunod na punto ay ilan lamang sa mga bagay na pwedeng paghugutan ng pag-asa at pagtitiwala sa masakit na yugtong ito ng pakikipaghiwalay. Ipinapaalala nito ang isang naunang mas matibay mong kalagayan . Ilang taon ka ba nang una mong ibigin ang taong iyon? Wala naman sigurong nagmahal na ng iba mula sa pagkasanggol, hindi ba? Ang totoo, bag...