tungkol sa kung saan saan

darating at darating ang panahon sa buhay ng isang tao kung kailan gugustuhin niyang magkabahay. maaga-aga lang sigurong dumating ang panahong iyon sa akin. kung ang ibang mga kabataang propesyonal na kaedad ko ay nag-iipon para sa kotse, magagarang damit at iba pang pag-aari, ipinasiya kong gamitin ang naipon kong salapi para kumuha ng pag-aari sa San Mateo, malapit sa bahay ng kapatid ko. hindi, hindi malaki ang naipon ko. isa akong empleyado ng gobyerno, at alam naman natin na dito sa Pilipinas, ang pagiging empleyado ng gobyerno ay isang pampublikong paglilingkod na kadalasan na'y hindi gaanong napapasalamatan sa salita at sa pera. kinailangang humiram, makiusap, magpatulong upang masimulan ang konstruksiyon, at nagpapasalamat ako sa pagkanaririto ng magulang, kamag-anak at kaibigan para tumulong. kung sabagay, nakakaengganyo naman talaga ang tumulong sa isang mahusay na layunin; nakahahawa ang apoy sa mata ng isang taong nagpupursigi. sulit ang pagsisikap habang unt...

mahusay talaga ang mga alarm ng cellphone . pwede mo itong i-adjust sa "Daily", para kusa itong mambulahaw kahit nakalimutan mo itong i-set. tulad ko, kagabi. ganito yata talaga ang buhay guro; kahit gabi ay hindi nauubusan ng trabaho. makakarating ako sa bahay nang gabing-gabi, magtatrabaho hanggang madaling araw, para lamang ulitin muli ang siklo sa pagpasok muli nang napakaaga. kakatwa mang isipin, nagsisimula at nagtatapos ang araw ko nang wala pang araw. kakatwa rin na isipin na para bang isang paulit-ulit at walang kabuluhang siklo ang buhay, sa pangkalahatan. kapag pinag-isipan, ano ba ang dahilan kung bakit nagtatrabaho sa araw-araw ang lahat ng tao? para dumating sa punto na hindi mo na kailangang magtrabaho. isang malaking kabalintunaan! sa tuwing napapagod ako sa pagkabitag sa infinite loop na ito ng buhay, lumiliwanag mula sa likuran ang mas malaking layunin ng trabaho ko. mapalad akong maituturing, dahil higit sa basta pagkita ng pera, ang trabaho kong ito ...