tungkol sa kung saan saan

Kagabi iyon, gabi ng lunes. Armado ng cellphone na kargado ng ETXT load, sinubukan kong mambulabog ng natutulog na mga kaibigan, malayo't malapit. 11:41 pm ang tala ng orasan nang magpalipad ako ng isang simpleng "gnyt :)" sa ere. Biglaan iyon at walang paalam. Napa-"wow" tuloy si Glai, na siyang unang nagbalik ng pagbati. Makalawang ulit nagtext si Steph; ano't gising pa ako't nagte-text pa, magpapalit na ng araw. Muli akong nagpahatid ng "gnyt :-*" sa di-nakikitang mga "kawad" ng Globe. Isa, dalawa, makaitlong nagparamdam ang telepono. Ang una'y pahatid na paubos na ang kanyang baterya. Ikalawa'y ang tunog na kaakibat ng pagsaksak ng charger. Ang huli, isang alarm na di-kawastuang nai-set. Ang mga segundo ay naging mga minuto; tumakbo ang mga oras na walang balik-mensahe akong natatanggap. Hanggang sa ako'y makatulog. Paggising ko kinaumagahan, siyempre pa't naroon ang mga text ni Steph na hindi pumapalyang m...

ang inyong pagtatapos ay hindi siyang katapusan kundi isang panimula. cliche. sa tulad kong limang beses nang nagtapos (prep, elementary, high school, BS, at MS), makailang libong ulit ko nang narinig ang mga salitang ito, hindi lamang mula sa mga magulang, graduation guest speakers at mga guro kundi maging sa mga kaklase at ka-batch ko mismo. maraming dahilan kung bakit sinasabi ito ng maraming tao sa maraming iba't-ibang paraan ganitong mga pagkakataon. ito ang ilan sa mga ito. una, kadalasan na, hindi pa naman talaga tapos ang "paglalakbay" ng isang tao tungo sa akademikong tagumpay sa panahon ng graduation. nang sabihin ito ng teacher ko sa Child Development School, alam niyang papasok pa ako ng Grade 1 sa Marikina Elementary School, at bagamat hindi niya alam kung saan, alam niyang magtatapos pa akong muli sa haiskul (sa dating Marikina Institute of Science and Technology) at kolehiyo (sa UP). baka pinangarap din niyang makita akong magtapos sa MS (na natupad n...