Lumaktaw sa pangunahing content

tungkol sa atin



nariyan ka ngayon, nakikipagbuno ng gilas at bilis sa pusod ng magulong lunsod.

ang lawak at lapad ng ating pagitan ay pinaliliit ng gahiganteng mga gusaling abot-tanaw mula rito, anupat parang nariyan ka lang, handa akong samahan saanman at kailanma't maibigan.

kung sabagay. anumang agwat at layo ay hindi alintana ng nagmamahal na puso.




heto ako ngayon at naghahasa ng galing at talas.

sila? sila tayo noon: mga mabikas at mapangusap, na ang mga matang nakamulagat ay handang sagapin ang lahat ng imahe ng daigdig at ang mga dilang hitik sa salita ay handang lasapin ang mundo. sila naman. sila naman ang makararanas na ang buhay ay hindi lamang isang masarap na panaginip na bunga ng mabungang tulog, kundi minsan ay isa ring palaisipan at kalbaryo.

nawa'y makuha nila, mula sa akin, ang katotohanang nabatid din natin: na anumang sarap o hirap ang ibato ng pagkakataon, ang mahalaga'y may kasama kang sumalo nito.




hayun tayo o.

tanaw din dito ang silangan. hindi, hindi ang tangkad ng mga gusali ang nagpapangyaring maging gayon. nasa silangan ang mga kabundukan, ang mga mabatong dalisdis at magubat na burol. doon sa silangan natin piniling itayo ang ating pugad, kung saan natin iipunin nang dahan-dahan ang iba pang mga kwento at tawanan at luha. sinasabi nilang hindi pa maunlad ang silangan, pero ano kung gayon? ang silangan ang siya nating pagtakas sa mabilis na lunsod.

at darating ang panahon na kapwa na tayong tatanaw pabaliktad. magkasama nating sisipatin ang maingay ninyong lunsod at ang tahimik naming mga pasilyo.




malapit na iyon.

dahil matagal nang tayo. kaya na nating buhatin ang lahat ng pasanin.

mahal na mahal kita.

Mga Komento

  1. I'm speechless.. napaiyak ako habang nsa kalagitnaan.. Mahal na mahal din kita.. Namimiss na kita agad.

    Tama ka, malapit na iyon :)

    TumugonBurahin

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

tungkol sa paglubog ng araw at sa pagpapahalaga sa iba

Ang bawat paglubog ng araw ay naiiba sa iba pa. Siguro, hindi pa naman nagkakaroon ng dalawang sunset na parehong-pareho. Pero ang bawat paglubog ng araw, makatitiyak tayo, ay ubod ng ganda. Gaya ng isang blangkong telang asul na sinabuyan ng iba’t-ibang mga kombinasyon ng pula, dalandan, at dilaw, ang huling mga bakas ng liwanag ng araw ay isang bagay na pwede nating kamanghaan at pagnilay-nilayan, isang obra na nakapaskil sa isang malawak na gallery ng himpapawid.  Pero ang paglubog ng araw ay laging dumarating. Bawat gabi, hindi ito pumapalya. Nag-iiba-iba ang oras kung kailan ito nangyayari, pero sigurado kang darating at darating ito. Dahil sa pagiging maaasahan ng paglubog ng araw, kung minsan ay hindi na ito masyadong nagiging mahalaga sa atin; hindi na natin napapansin ang dulot nitong ganda.  Gaya rin ng isang masarap na ulam na hindi naman nagbabago ang timpla pero nakakasawa rin kapag palaging inihahain. O ng isang awiting napakaganda sana, pero pinat...

tungkol sa romantikong pag-ibig

Ang romantikong pag-ibig ang isa sa pinakamahirap unawaing damdamin ng tao.

tungkol sa tagsibol

Nasa rehiyong tropikal ang Pilipinas; sabihin pa, wala ito ng apat na temperate seasons na nararanasan ng mga rehiyong mas malapit sa mga polo. Nagtataka tuloy ako kung bakit kumpleto ang mga salitang Filipino para sa apat na panahong ito: taglamig, tagsibol, tag-araw, at taglagas. Produkto kaya ito ng maagang interaksiyon natin sa mga Europeo? Marahil; pero ang mas nakapagtataka pa rito, aktuwal na lumikha tayo ng mga katumbas na salita, at hindi na lang humiram mula sa Kastila o Ingles (hindi ba't tunog Pinoy na rin naman ang "primavera" ("spring") at "verano" ("summer"), at madali rin namang hiramin ang "winter" o "fall"?). Para lalo pang ilarawan ang punto: may espisipikong salita tayo para sa apat na ito, pero para sa salitang Ingles na "season" mismo, wala tayong espisipikong salitang maitumbas; ang pinakamalapit nang salin ay ang panglahatang "panahon" na ginagamit din natin para sa maraming ...