tungkol sa kung saan saan

Bakit kaya kapag ang isang tao ay nasa isang napakaganda at napakabuting kalagayan, matagumpay, o kaya ay sobrang saya, inilalarawan siya bilang "nasa langit"? Sa Ingles pa nga, "seventh heaven" ang tawag nila; hindi lang basta nasa langit kundi nasa pinakakaitaasan pa nito.  Siguro dahil matagal na panahon na nating tinitingala ang mga langit, kaya malaon na natin itong iniuugnay sa isang bagay na napakatayog anupat waring imposibleng maabot. Kaya kapag nakakaranas ang isa ng mga kalagayang napakaganda at di-inaasahan, sa wari ay "naabot" niya ang isang napakataas na antas, isang bagay na waring hindi maaabot. Oo, narating niya, sa diwa, ang langit. Pero kung talagang magpapakaistrikto tayo at gagamit ng mga natutunan natin sa pisika, ang paglalarawang ito ay magiging para bang walang kabuluhan. Dahil ang langit -- ang asul na kalawakang natatanaw ng mata -- ay, sa totoo, ang kolektibong epekto ng makapal na mga suson ng di-nakikitang mga gas n...

Madalas gamitin ang mga isport na sprint at marathon para ilarawan ang pagkakaiba ng lakas (strength) at katatagan (endurance). Ang lakas ay kitang-kita sa sprint: sa maikling distansya, sa pinakamaikling oras, kailangang maunahan mo ang iba kaya ibubuhos mo na sa isang bagsakan ang lakas mo. Sa kabilang banda, mailalarawan naman ang katatagan sa marathon: napakalayo ng distansya, kaya kailangang makatagal ang manlalaro sa kabila ng mahihirap na kalagayan. Ang totoo, ang buhay ay madalas ding inilalarawan bilang isang takbuhan. Totoo, may mga pagkakataon na kailangang huwag palampasin ang pagkakataon, kung kaya’t kinakailangang magmadali, gaya sa isang sprint; pero sa pangkalahatan, ang buong takbuhin ng buhay ng tao ay mas angkop na maihahambing sa isang pangmalayuang marathon.  Pero kung ako ang tatanungin, kung minsan, hindi sapat ang paghahambing sa isang marathon para lubusang makuha ang buong larawan ng buhay. Dahil ang buhay ay hindi lamang ang patuloy na pagdaig s...