Iba talaga ang mga bata. Hindi ko maintindihan kung bakit ang pamangkin kong dalawa't kalahating taon ay nahuhumaling kay Barney. Gaya rin ng iba pang bata. Purple na dinosaur, na babading-bading kumilos - ganyan ko nakikita si Barney. Sa pananaw ng isang matanda, napaka- silly ng ideya na magsasayaw-sayaw sa park o sa tree house. Hindi ito mangyayari sa totoong buhay. Kung mangyari man, alam na kung ano ang kalagayan ng isip ng gagawa nito - kung hindi man maluwag ang turnilyo ay papansin. Pero sa mga bata, iba ang pagtingin sa mundo ni Barney, at kay Barney mismo. Hindi lang si Kyla ni ate at Neo ni Sir Chris ang sasang-ayon ( well , hindi mo sila matatanong, pero ang kanilang pagpadyak at pag-indak sa saliw ng musika ni Barney ang magpapatotoo nito) na may dalang kasiyahan - hindi, GALAK - ang pag-indayog ng malaking purple na dinosaur habang niyayakap ang mga kalaro niyang bata sa isang makulay na farm. Simple lang: si Barney ay isang kalaro, isang mabait na kalaro, na...