tungkol sa kung saan saan

walang masyadong pumunta. ni hindi napuno ang mga upuang inihanda. tama lang ang pagkain. pero hindi naman talaga isang kabiguan ang naganap na NIP alumni homecoming kanina. kung tutuusin, hindi pa naman talaga established ang alumni base ng NIP. siguro hanggang noong unang bahagi ng 1990's, paisa-isa pa lang naman talaga ang nagtatapos na mga BS Physics at BS Applied Physics. 2000 na nang magsimulang dumami ang mga nagtatapos. sa pagtaya ngayon ng NIP, ito'y nasa 30 bawat taon - bukod pa sa 11 MS at mangilan-ngilan ding PhD. siyempre, dahil bulto ng mga NIP alumni ay mga bata pa, hindi pa maaasahan na makapagbigay ito ng tulong sa institute. karamihan sa mga ito, kapag hindi nagtuloy sa graduate school ng NIP, mga nasa labas at nagtatrabaho. bilang IT specialist, bilang product o testing engineer, bilang taga-index ng mga scientific paper. hindi pa naman maaasahan na nakaakyat na sa corporate ladder nang gayon kaaga ang mga ito. kaya hindi rin maaasahan na makakapunta s...

nag-iisa (pa lang) ang pamangkin ko. si mikyla deanne besenio ay tumuntong ng dalawang taon noong ika-5 ng nobyembre. sa loob ng mahigit na dalawang taon ng pagsubaybay ko (namin) sa paglaki ni kyla (lumaki talaga siya; di nagmana sa side namin), maraming bagay sa buhay ang naituro namin sa kanya, at niya sa amin. halimbawa, gaya rin ng iba pang bata, lumaki si kyla na jollibee ang bukambibig. makita lang ang mukha ni jollibee (kahit sa tissue) ay tumatalon na siya sa kaligayahan. ang "bee" na naging "abee" at ngayon ay "jabee" ang request niya tuwing manggagaling kami sa pagdalo sa aming pulong tuwing linggo; natatanaw kasi mula sa kotse ang jollibee bago kami pumasok sa aming kalsada. at bilang mabait at mapagmahal na uncle, ako ang laging taya kapag humirit na ng "jabee" si bunso. ang masakit, kapag nanlibre si uncle ay damay si mommy, daddy, auntie, lolo at lola. mas mahal pa ang kinakain ng mga lampas ng 2 taon ("bu...